نحوه شهادت حضرت امام جواد (ع) + اسناد دقیق

امروز ۳۰ ذی القعده سالروز شهادت امام جواد (ع) است. امام محمد تقی (ع) همچنین به باب الحوائج شهرت دارد. جواد (بخشنده) و تقی (پرهیزگار) مشهورترین القاب آن حضرت (ع)، و رضی و متقی از دیگر القاب ایشان است. امام جواد (ع) هنگام شهادت جانگداز پدر ارجمندش حضرت امام رضا (ع) در اواخر ماه صفر سال ۲۰۳ هجری قمری، ۸ ساله بود که مقام امامت به ایشان انتقال یافت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

احادیث ارزشمند بسیاری از آن امام همام (ع) در کتبی همچون عیون اخبار الرضا، تحف العقول، مناقب و بحارالانوار نقل شده است

حکومت عباسی دو بار امام جواد علیه‌السلام را به بغداد احضار کرد. سفر اول در زمان مأمون، چندان طولانی نبود. بار دوم، در ۲۸ محرم سال ۲۲۰ ق، به دستور معتصم عباسی وارد بغداد شد و در ذی‌القعده همان سال به شهادت رسید. روز شهادت حضرت در بیشتر منابع ۳۰ ذی‌القعده می‌باشد.

پیکر مبارک حضرت را در کنار مقبره جدش امام موسی کاظم علیه‌السلام در کاظمین به خاک سپردند. سن امام جواد (ع) در هنگام شهادت ۲۵ سال بود. به همین خاطر حضرت، جوان‌ترین امام شیعیان به هنگام شهادت بودند. [۱]

علت شهادت حضرت جواد الائمه (ع)

در مورد علت شهادت حضرت، برخی از مورخین این چنین عنوان می‌کنند که ابن‌ابی‌داوود، قاضی بغداد به خاطر حسادت، نزد معتصم بدگویی امام را کرد؛ زیرا نظر صحیح امام در مورد حکم قطع دست سارق، موجب شرمندگی او در حضور جمع کثیری از فقها و درباریان شده بود. این امر ریشه حسادت نسبت به حضرت را تقویت کرد و معتصم در اثر بدگویی‌های او، نقشه قتل و شهادت امام علیه‌السلام را پی‌ریزی کرد. [۲]

نحوه شهادت حضرت امام جواد (ع)

براساس روایات، وقتی معتصم ملعون به خلافت رسید، همراه با جعفر (برادر ام‌الفضل) در اندیشه کشتن امام بودند؛ از این رو، به عبدالملک زیات، والی مدینه، نامه نوشت و از او درخواست کرد که امام علیه‌السلام را همراه ام‌الفضل راهی بغداد کند. وقتی حضرت وارد بغداد شد، معتصم در ظاهر به او احترام کرد و تحفه‌هایی را برای حضرت و ام‌الفضل فرستاد و به وسیله جعفر، ام‌الفضل را تحریک به مسموم کردن حضرت نمود؛ و این خواهر و برادر، انگوری را به سم آغشته کرده و به امام خوراندند. [۳]

ام‌الفضل پس از این کار، پشیمان شد و گریه کرد اما امام به او خبر داد که به بلایی، غیرقابل‌درمان دچار می‌شود. البته با توجه به روایات، گزارش‌های مختلفی در چگونگی به شهادت رسیدن امام توسط ام‌الفضل رسیده است. [۴]

در روایتی دیگر، معتصم عباسی، شربت پرتقالی را به وسیله غلام خود «اشناس» برای حضرت فرستاد. غلام به حضرت گفت: خلیفه، پیش از شما از این شربت به گروهی از بزرگان از جمله احمدبن‌ابی‌دواد و سعیدبن‌خضیب نوشانده و امر کرده که شما هم از آن بنوشید. امام فرمود: «آن را در شب می‌نوشم»؛ اما غلام اصرار کرد که باید خنک نوشیده شود و حضرت از آن نوشید و در اثر مسمومیت آن به شهادت رسیدند. [۵]

علت ازدواج حضرت با ام‌الفضل

بر اساس منابع معتبر، ازدواج حضرت با ام‌الفضل به دستور مامون عباسی صورت گرفت. هدف مأمون از این ازدواج این بود که پدربزرگ کودکی از نسل پیامبر بشود. همچنین شیخ مفید نقل می‌کند: مأمون به‌خاطر شخصیت علمی امام جواد علیه‌السلام، دخترش را به ازدواج امام در آورد. ولی برخی از پژوهشگران عنوان می‌کنند که این ازدواج سیاسی بود و مأمون می‌خواست، از این طریق، امام جواد علیه‌السلام و ارتباط ایشان با شیعیان را کنترل کند یا اینکه خود را علاقه‌مند به علویان نشان دهد و آنان را از قیام علیه خود باز دارد. با این حال، این ازدواج، اعتراض اطرافیان مأمون را در پی داشت؛ زیرا می‌ترسیدند که خلافت، از عباسیان به علویان منتقل شود. [۶]

با عنایت خداوند، نقشه همه آن‌ها نقش‌برآب شد و ام‌الفضل از حضرت بچه‌دار نشد و تمام فرزندان حضرت، از جمله امام هادی علیه‌السلام از بانو سمانه مغربیه متولد شدند. [۷]

پی نوشت
[۱] اعلام الوری، ج ۲، ص ۱۰۶.
[۲] تفسیر عیاشی، ج ۱، ص ۳۲.
[۳] بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۱۳.
[۴] مناقب ابن ابی طالب، ج ۴، ص ۳۸۴.
[۵] همان.
[۶] منتهی الامال، ج ۲، ص ۴۹۷.
[۷] الارشاد، ج ۲، ص ۲۹۵.

منبع: برنا

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: امام جواد باب الحوائج علیه السلام شهادت حضرت امام جواد ام الفضل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۱۵۱۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مذاهب اسلامی برای کسب فیض به محضر امام صادق(ع) شرفیاب می شدند/ امام صادق(ع) مورد تأیید تمام مذاهب اسلامی هستند

آیت الله میرزاحسین احمدی فقیه یزدی استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در گفت وگو با خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب امام صادق علیه الاسلام را دارای رابطه قوی با جهان اسلام دانست و اظهار داشت: در بین امامان معصوم صلوات الله علیهم اجمعین، امام صادق علیه السلام در زمانی واقع شدند که برای یک گفت وگوی علمی بعد امام باقر علیه السلام به شکلی شرایط به وجود آمد که هر کدام از علمای سایر مذاهب با مراجعه به حضرت ضمن کسب تکلیف، سؤال علمی خود را مطرح می کردند که این آمد و شدها با واسطه و یا بی واسطه صورت می گرفت.

آیت الله احمدی فقیه یزدی، افزود: ایشان دارای شاگردان متعددی در رشته های گوناگون بودند؛ به خصوص در مباحث علمی و قرآنی و تسلط بر روایات پیغمبر اسلام و امیرالمومنین علیه السلام دارای تبحر بودند، حضرت امام صادق علیه السلام در این موقعیت و جمعیتی که برای کسب علم و دانش آماده شده بودند، رابطه قوی با جهان اسلام داشتند و به خصوص با کسانی که مجاور بودند ارتباط برقرار می کردند و کسب فیض می بردند من جمله اهل سنتی که هنوز استقراء قوی نداشتند و در عین حال نظر حضرت را جامع تر و غالب تر می دانستند و کسانی که به مسجد می آمدند و مسئله خود را خدمت مطرح می کردند ایشان کاملا توضیح می دادند و صحت و غلط بودن را با استنباط به قرآن و روایات پیغمبر اسلام صلوات الله علیه بیان می نمودند.

وی ادامه داد: گاهی برای گرفتن تأییدیه خدمت حضرت شرفیاب می شدند زیرا سخن امام صادق علیه السلام برای آنان مهم بوده است؛ البته در بین مردم، افراد معاندی بودند که تحریک می شدند و با ایجاد ترس و وحشت بین مردم، باعث جلوگیری از مراجعه افراد به منزل امام می شدند اما مردم ایشان را رها نمی کردند و به هر نحوی با واسطه یا بی واسطه خود را به امام می رساندند.

این عالم شیعه، تصریح کرد: سیطره و عظمت علمی حضرت امام صادق علیه السلام آنقدر وسیع شده بود که به اکناف و اطراف منتقل شده بود و همگان همراهی می کردند و می پذیرفتند. دشمنی هایی صورت می گرفت که حضرت نیز کمال تقیه را در مواردی که لازم بود انجام می دادند و هم توصیه به افراد مرتبط می کردند هم خود مراقبت انجام م دادند. می دانید تقیه صحیح را امام از آباء و اجداشان نقل می کنند که در روایت این گونه ذکر شده است؛ حضرت علی بن الحسین علیه السلام می فرمایند: تقیه به این معنا است که روایات ما صعب و مستصعب است غیر از نبی و یا ملک مقرب و یا مؤمنی که "امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ"؛ نمی شود این را به هر کسی رساند.

وی عنوان کرد: این اخبار و احادیث که می رسید، در واقع به این معنا بوده است که علم را نمی توان به هر کسی آموخت زیرا آن علم را باید تقیه کرد و به اهلش آموخت، و این تعلیم به شکل تقیه در زمان امام صاق علیه السلام آنچنان رواج پیدا کرد که هر کسی هرحرفی را به امام نسبت نمی داد، بعد از اینکه مطمئن می شدند بر موازین درستی می باشد این انتساب را مطرح می کردند.

وی در پایان تأکید کرد: به همین جهت شاید بیشترین روایاتی که تاکنون در دست است از امام صادق علیه السلام ثبت و ضبط شده است و به این دلیل که کسانی که در محضر ایشان بودند ثبت و ضبط می کردند. اکنون در آستانه شهادت آن بزرگوار عرض کنم که، کل منابع علمی که از ایشان رسیده در غیر از منابع شیعه است، در مذاهب اسلامی دیگر نیز مشهور و فراوان می باشد.
 
انتهای پیام/